Ólöglegum hagnaði fjármálafyrirtækja bjargað

Það er athyglisvert hvernig FME og Seðlabankinn taka á þessu máli. Fjármálafyrirtækin gerðu samninga við grandlaust fólk sem höfðu að bera afar skuggalegt ákvæði sem svo er dæmt ólöglegt. Hámenntaðir lögspekingar hafa á það bent að dómurinn taki ekki til annarra ákvæða samningsins en ákvæðis um gengistryggingu, þannig að samkvæmt 36 gr. samningalaga nr. 7/1937, ætti samningurinn að gilda að því undanskildu að þessu titekna ákvæði væri vikið til hliðar.

Það liggur fyrir að menn vissu það strax að bannað væri með lögum að verðtryggja lán með þessum hætti, og því hafa fjármálafyrirtækin byggt upp lánasafn sem er að stórum hluta ólögmætt og því ekki raunveruleg eign. Samt sem áður hafa þessi lán verið bókfærð sem eignir þessarra fjármálafyrirtækja og fall krónunnar hefur aukið það eignasafn, og þar með fegrað eiginfjárstöðu fjármálafyrirtækjanna. Ekki nóg með að eignastaða fjármálafyrirtækjanna hafi verið ranglega metin, heldur hafa þessi fyrirtæki einnig fengið gífurlegan hagnað útúr því að innheimta þessa ólögmætu gengistryggingu. Nú er svo komið að þesssi loftbóla er að springa framan í fjármálafyrirtækin, og þá stekkur FME og Seðlabankinn allt í einu upp á afturlappirnar og ákveður að bjarga fjármálafyrirtækjunum með því að tryggja þeim "löglegan" hagnað aftur í tímann í staðinn fyrir þann ólöglega hagnað sem nú mun hverfa.

Samkvæmt lögum er ekki hægt að breyta samningi einhliða án samþykkis beggja samningsaðila, sér í lagi ef það er sterkari samningsaðilinn sem ætlar að breyta samningnum í óþökk þess veikari. Þannig að það er fáránlegt að ætlast til þess að fólk sætti sig við það að borga einhverja 14% meðalvexti aftur í tímann eða sæta verðtryggingu á meðan þetta fólk hefur fullkomlega löglegan samning upp á óverðtryggða og lága vexti.

Vextir á myntkörfu gætu nær þrefaldast